Trompettist Michael Varekamp maakt van de nood een deugd, waar het zijn cd ‘Spirits’ betreft. Ook voor hem is de coronalockdown een soort van her- bronning. Uitgevallen optredens, niet op reis, minder interactie met muzikanten en publiek. Het ontbreken van deze essentiële elementen in een muzikantenleven levert ook rust en ruimte op voor reflectie, met nieuwe ideeën en composities als resul- taat. De cd ‘Spirits’ begint met soundscaping; een geluidsmuur, maar heel sereen en ingetogen. Re- flectie is hier het buzzwoord. Drums en orgel voegen zich schoorvoetend bij de verwaaide trompetsound. Michael Varekamp is een alleskunner met een groot palet aan identiteiten. Hij is beeldend kunstenaar, aanjager, performer, maar hij is vooral muzikant met een enorme staat van dienst; denk aan Fra Fra Sound, Dutch Swing Collegeband en muzikale theatervoorstellingen met eerbetonen aan zijn helden als Louis Amstrong en Miles Davis. Veel van zijn muziek is extrovert, maar op deze cd heeft introspectie de overhand. De verschillende nummers golven in elkaar over en vormen een soort muzikaal escapisme. Ook dat is Michael Varekamp. Je kunt je in zijn bespiegelingen onderdompelen; weg van de wereld. Het lome ‘Black bolero’ geeft ook saxofonist Dmitri Chapeau de kans te schitteren in lange uitgesponnen frasen. En als het sluitstuk ‘Blue people’ langzaam uitfade is de verleiding groot om deze muzikale droom toch maar even te verlengen door de repeatknop in te drukken. Sjoerd van Aelst
Spirits in Jazzflits
jazzflits19.19